PPARδ to receptory aktywowane proliferatorami peroksysomów delta. W organizmie ludzkim są bardzo rozpowszechnione, aczkolwiek jak do tej pory mało poznane jako czynniki transkrypcyjne, należące do grupy jądrowych receptorów PPAR. PPARδ poprzez promocję ekspresji odpowiednich genów nasila powstawanie nowych mitochondriów, poprawia wrażliwość insulinową, zwiększa beta-oksydację kwasów tłuszczowych oraz reguluję gospodarkę glikogenu. Ponadto posiada właściwości przeciwzapalne, a zwiększenie jego ilości w tkance mięśniowej sprzyja rozwojowi wolnokurczliwych włókien mięśniowych (typu I).
Mechanizm działania nasila wykorzystanie tłuszczy, promując posługiwanie się wydajniejszym źródłem energii, redukując przy tym niechcianą tkankę tłuszczową i oszczędzając struktury białkowe przed rozpadem. Zwiększając ilość włókien mięśniowych i mitochondriów, wspiera spalanie związków energetycznych, kreując tym samym dogodne warunki dla adaptacji organizmu do podejmowanego wysiłku fizycznego. Z powodu bardzo wysokiej skuteczności udokumentowanej badaniami i związanych z tym obaw o jego nadużywanie przez sportowców, sklasyfikowano go jako środek dopingujący i umieszczono na liście substancji niedopuszczonych do stosowania w sporcie wyczynowym.